Jest Taki Samotny Dom

Uderzył deszcz, wybuchła noc, przy drodze pusty dwór

W katedrach drzew, w przyłbicach gór, wagnerowski ton

Za witraża dziwnym szkłem, pustych komnat chłód

W szary pył rozbity czas, martwy, pusty dwór

Dorzucam drew, bo ogień zgasł, ciągle burza trwa

Nagle seria barw i mnóstwo świec, ktoś na skrzypcach gra

Gotyckie odrzwia chylą się i skrzypiąc suną w bok

I biała pani płynie z nich w brylantowej mgle

Zawirował z nami dwór, rudych włosów płomień

Nad górami lecę, lecę z nią, różę trzyma w dłoni

A po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój

Nagle ptaki budzą mnie, tłukąc się do okien

A po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój

Znowu szary, pusty dom, gdzie schroniłem się

Nagle ptaki budzą mnie, tłukąc się do okien

I najmilsza z wszystkich, z wszystkich mi, na witraża szkle

A po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój

Znowu w drogę, w drogę trzeba iść, w życie się zanurzyć

Nagle ptaki budzą mnie, tłukąc się do okien

Chociaż w ręce jeszcze tkwi lekko zwiędła róża

Lecz po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój

Nagle ptaki budzą mnie tłukąc się do okien

Lecz po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój

Nagle ptaki budzą mnie tłukąc się do okien