Laurika Rauch Treffer medley (Live)

Jy't gesê ons liefde sal bly staan

al tuimel al die berge in die oseaan

Doen vir my ʼn gunsie voor jy gaan

gooi vir my ʼn klippie

ʼn klippie in die oseaan

Die golwe weet waar breek die branders

hulle dink hulle's vry

Die wolke wentel in die hemel maar

op die winde moet hul ry

Dis vroeg in die dag, op Blouberg se strand

die wind gaan nog waai, die son gaan nog brand

maar dis koel ná die lang nag

en ons groet die dag

Goeie môre my sonskyn

goeie môre my kind

kom ons draf langs die strand

kom ons ry op die wind

Die sand sal ons skroei

en die strale sal brand

maar dis vroeg in die dag

op Blouberg se strand

Ek het ʼn huisie by die see, dis nag

ek hoor aaneen, aaneen, die golwe slaan

Teenaan die rots waarop my huisie staan

met al die oseaan se woeste krag

Kom nag, kom weer en wind, kom oseaan

dit is ʼn rots waarop my huisie staan

Kom nag, kom weer en wind, kom oseaan

dit is ʼn rots waarop my huisie staan

Die winteraand is om my

oor die kaggelvuur se kole

Buite tjank die winde

soos die wolwe in die berge

Teen die hortjies klap die venster

en herinner my aan die

Klop van jou kneukel aan my deur

maar ek weet ook dat jy ver is

en dat ek my dood verlang na jou

Vergeet om my te vergeet

onthou om te onthou

En weet dat jy altyd weet ek is lief vir jou

Vergeet om my te vergeet

onthou om te onthou

om my te onthou

Vergeet om my te vergeet

onthou om te onthou

om my te onthou

My oom se motor is ʼn ou masjien

hy maak dit vol met diesolien

en hy sing in die strate as hy ons kom sien

my oom is oud en ek is skaars dertien

My oom drink koffie en my tannie tee

ek vra oor die reën en hy sê ja-nee

en hy drink soet koffie met sy een oog toe

en hy praat weer oor die drie van Mannetjies Roux

O stuur ons net so ʼn bietjie reën

my oom het ʼn tenk vol diesolien

en seën my pa en seën my ma

en my oom op sy plaas in Afrika

en seën my pa en seën my ma

en my oom op sy plaas in Afrika

Ek ken ʼn ou, ou liedjie

Van lewens wel en weë

Van lankvergane skepe in

die kelders van die see

Die woorde is vergete

en tog, die deuntjie draal

Soos vaagbekende grepies in

ʼn baie ou verhaal

Van swerwers sonder rigting

van soekers wat nooit vind

En eindelik was almal maar

net kinders van die wind

net kinders van die wind