Już idę do grobu

Już idę do grobu smutnego, ciemnego

Gdzie będę przebywać aż do dnia sądnego

Gdzie możni królowie kości swe składają

Książęta, panowie w proch się obracają

W tę podróż odchodzę, nie biorąc nic z sobą

W postaci okrytej śmiertelną żałobą

Tylko cztery deski, licha ciemna szata

To cała wysługa mizernego świata

Już słońce i księżyc świecić mnie przestaną

Robactwo, zgnilizna tu przy mnie zostaną

W jaskinie podziemne śmierć wszystkich ukryła

Tożsamo i ze mną nędzna uczyniła