Cokolwiek w świecie

Cokolwiek w świecie jest, wszystka marność

Choćby mnie królewska doszła godność

Wszystko zginie, świat przeminie

Króla i Cesarza śmierć nie minie

Nie masz już sławnego Cycerona

Nie masz Absaloma i Samsona

Ich to sława przykład dawa

Że wszystko na świecie śmierci strawa

Bym miał mądrość króla Salomona

Albo był tak piękny jak Helena

Piękność owa, mądra głowa

Od śmierci żadnego nie zachowa

Choćbym się w cielesnej kochał krasie

I ona się w szpetność zmieni w czasie

Ach, niestała piękność ciała

Wczoraj się świeciła, dziś spróchniała

Zmieni się cielesna, śliczna barwa

Będzie z niej plugawa śmierci larwa

A z pięknego nic brzydszego

Nie masz nad człowieka umarłego

Ten, co cię za życia umiłował

Ręce twoje miłe, twarz całował

Już z daleka nos zatyka

I oczy odwraca, precz ucieka

Bym nad wszystkich ludzi był bogaty

Drogie z srebra, złota nosił szaty

Ze wszystkiego kosztownego

Śmierć mnie ogołoci mizernego

Niesłychane, nieprzebrane

Niebieskie radości zgotowane

Niesłychane, nieprzebrane

Niebieskie radości zgotowane