Out There

იყო დრო, შენ მეძახდი ღამით

შემოდიოდა ხმა ფანჯრების გავლით

სადღაც შორს ვიღვიძებდი წამით

ჩემს პასუხებს შენ გიყვებოდა ქარი

ვერავინ ნახავს შენს სახეზე ცრემლს

ლოგინზე დაყრილ ჩემს ტანსაცმელს

მომიახლოვდი, როგორც სიო ზღვის

რომელსაც ახლავს სიმშვიდე ცის

ვეღარ ვიპოვეთ ჩვენ ის სიმღერა ერთი

ვეღარ ვიპოვეთ ჩვენ ის სახლი ერთი

ვეღარ ვიპოვეთ ჩვენ ის ქალაქი ერთი

ვეღარ ვიპოვეთ ჩვენ ის სამყარო ერთი

გადანახულ ყვავილებს, დავიწყებულ ძველ ამბებს

მიაქვს ეს სიმშვიდე, როგორც უცნობ თავსატეხს

ჩვენში გაცვლილ შეგრძნებებს, როგორც ახალს, ისე ძველს

მიაქვს ეს სიმშვიდე, ამოუხსნელ თავსატეხს