Kundel Bury

Zamknęłam już furtkę, ruszam tam

Spakowałam ładnych parę lat

Chciałam zabrać Twoich piegów gram

Ale nie zmieszczą się, bo za mało miejsca dla nich jest

Nie, nie

Nie będę łkać i wciąż zachodzić w głowę

Nie, nie

Bezwstydne myśli uciekajcie sobie hen

Schowałam już kluczyk, płynę w pław

Umiem pływać, choć topiłam się nie raz

Tam, gdzie dotrę, będzie ciepły nurt

Pyszny keks, świeży tekst, no i zapach nowych świec

Nie, nie

Nie zacznę pić i znowu lamentować

Nie, nie

Bezwstydne myśli muszę w końcu schować

Nie, nie

Nie będę łkać i wciąż zachodzić w głowę

Nie, nie

Bezwstydne myśli uciekajcie sobie hen

Jak na Marsie po ciemniejszej stronie gdzieś

Chyba zabłądziłam, zaplątałam się

Mimo biżuterii, nie dostrzegasz mnie

Muszę iść, Ty tak dostojny kusisz lecz

Nie, nie

Nie będę łkać i wciąż zachodzić w głowę

Nie, nie

Bezwstydne myśli uciekajcie sobie

Nie, nie

Nie zacznę wyć i wiecznie lamentować

Nie, nie

Bezwstydne myśli muszę w końcu schować gdzieś

Nie będę łkać, nie będę wyć

Nie będę łkać, nie będę wyć

Nie będę łkać, nie będę wyć dziś