Knajpa Morderców

Nie szukaj drogi, znajdziesz ją w sercu

Smutna jest knajpa byłych morderców

Niech Cię nie trwożą, gdy do niej wkroczysz

Płonące w mroku morderców oczy

Nieważny groźny grymas na gębie

Mordercy mają serca gołębie

Band, armii, gangów i czarnych sotni

Wczoraj, rycerze, dziś, bezrobotni

Pustką i chłodem wieje po kątach

Stary morderca z baru szkło sprząta

Szafa wygrywa rzewne kawałki

Siedzą mordercy, łamią zapałki

Czasem twarz obca mignie i znika

Zaraz się dźwignie ktoś od stolika

Wróci nazajutrz z miną nijaką

Bluźnię na życie, postawi flakon

Każdy do niego zaraz się tłoczy

W krąg nad szklankami błyskają oczy

I zaraz każdy lepiej się czuje

Jeszcze morderców ktoś potrzebuje!

Może nareszcie któregoś ranka

Znowu się zacznie wielka kocanka

I dni powrócą godne zazdrości

Gdy płacić będą za przyjemności

Znów w dłoni, zamiast płaskiej butelki

Znany kształt kolby od parabelki

A w końcu palca wibruje skrycie

Jak łaskotanie, tu śmierć, tu życie

Wracajcie, słodkie chwały godziny

Sławne gonitwy i strzelaniny

Tak tylko można znowu być młodym

Zabić i z dumą czekać nagrody

W knajpie morderców gryziemy palce

Żądze nas gnębią i sny o walce

Ale któż dzisiaj mordercom ufa?

Więc srebrne kule śpią w czarnych lufach

Zmazując barwy lasom i polom

Mknie balon nocy z knajpy gondolą

Kiedyś tak jasno, a dziś tak ciemno

Wroga nie widzę, wroga przede mną

Rwie łeb od tortur alkoholowych

Lecz wśród porcelan i rur niklowych

Człowiek się znowu czuje półbogiem

Bo oto stoi twarzą w twarz z wrogiem

Kula jak srebrna żmija wyskoczy

W lustrze nad kranem zagasną oczy

Czoła morderców skry potu zroszą

I milcząc ciało za drzwi wynoszą

Gdy bije północ!