To Koniec

To już jest koniec

Nie ma już nic

Jesteśmy wolni

Możemy iść

To już jest koniec

Możemy iść

Jesteśmy wolni

Bo nie ma już nic

To już jest koniec

Nie ma już nic

Jesteśmy wolni

Możemy iść

To już jest koniec

Możemy iść

Jesteśmy wolni

Bo nie ma już nic

Robaczek w swej dziurce jak docent za biurkiem

I pszczółka na kwiatkach jak kontrol w tramwajach

Tak dłubie i gmera, napisze, wymyśli

Obejdzie wokoło, zabrudzi, wyczyści

I krzaczek przy drodze i brat przy maszynie

Jak noga w skarpecie, sprzedawca w kantynie

Kamyczek na polu i strażnik na straży

Lodówka wciąż ziębi, kuchenka wciąż parzy

A po co, a po co tak dłubie i dłubie?

A za co, a za co tak myśli i skubie?

I tak się przykłada i mówi z ekranu

I bredzi latami, wieczorem i rano

To już jest koniec (to już jest koniec)

Nie ma już nic (nie ma już nic)

Jesteśmy wolni (jesteśmy wolni)

Możemy iść (możemy iść)

To już jest koniec (to już jest koniec)

Możemy iść (możemy iść)

Jesteśmy wolni (jesteśmy wolni)

Bo nie ma już nic (bo nie ma już nic)

Nie ma już nic, nic, nic, nic