Kwiat (Solo)

Jesteś kwiatem, który do życia się budzi

Lecz nie zakorzenia się tu

Jak piosenka, która się nigdy nie nudzi

Z deszczu mnie prowadzisz do snu

Przez bezkresy morza do wieczności nieba

Aż po magię i światło gwiazd

Martwić się przegraną nie trzeba, nie trzeba

Skoro jeszcze przegrasz nie raz

Jesteś kwiatem, który do życia się budzi

Lecz nie zakorzenia się w nim

Dookoła świat tak ponury, ponury

Nie znajduję prawdy swej w nim

Może nagły wskaże ją piorun i z góry

Cel oświetli na szlaku mym

Przez bezkresy morza do wieczności nieba

Aż po magię i światło gwiazd

Martwić się przegraną nie trzeba, nie trzeba

Skoro jeszcze przegram nie raz

Jesteś kwiatem, który do życia się budzi

Lecz nie zakorzenia się w nim