เวลาไม่ช่วยอะไร

มันคือน้ำตา ที่ฉันยังคงเสียไป

มันคือหัวใจ ที่ยังคงไม่ได้กลับคืน

มันคือร่างกาย ที่ฉันสู้ทนหยัดยืน

รอวันและคืน รอหัวใจจะดีเหมือนเดิม

ผ่านมาเนิ่นนาน ไม่มีความหมาย

เพราะฉันยังคง เจ็บปวดเหลือเกิน

เวลาจะช่วยอะไร หากใจมันยังฝังจำ

ยังเตือนยังย้ำ ยังจำทุกคำที่ร่ำลา

ยังคงมองเห็น ภาพเธอจากไปจนลับตา

เวลาไม่เคยลบความทรงจำ

ยังลืมไม่ลง และฉันยังทรมาน

ดังคำสาบาน ว่าจะรักเธอจนสิ้นใจ

ดังคำสัญญา ว่าฉันไม่ยอมเปลี่ยนใจ

พยายามเท่าไรลืมเท่าไร ยังคงเหมือนเดิม

ผ่านมาเนิ่นนาน ไม่มีความหมาย

เพราะฉันยังคง เจ็บปวดเหลือเกิน

เวลาจะช่วยอะไร หากใจมันยังฝังจำ

ยังเตือนยังย้ำ ยังจำทุกคำที่ร่ำลา

ยังคงมองเห็น ภาพเธอจากไปจนลับตา

เวลาไม่เคยลบความทรงจำ

เวลาไม่เคยลบความทรงจำ

คงจะเป็นเหมือนโดนคำสาป

ที่สั่งให้ยังรักเธอจนตาย