De Toorn (Talisman)

in onmin

kleurt het koper

de beenderen

verroest

omdat het moest

bevuild

vergeeld

niet te vergaan

over de steen volhardt

het geronnen bloed

omdat het moet

gebenedijd

dool ik doorheen

dit tranendal

de dode eik

buiten bereik

die dode eik

geveld

gefaald

door twijfel overmand

dit blijft jouw land

erbarmen

omarme mij

omarme mij

met jouw ogen

met mededogen

berg mij in jouw hand

in leegte en gemis

jouw doornen

in de lege nis

vergaren

het lege zwart

dieptriest in mij

omarme mij

och arme mij

draaien of keren

zijn warmte vereren

we blijven de natuur

de tijd de dood schuldig

de goede nacht

de nevelen

de laatste gebeden prevelen

in het klare niets

de donkerte tussen de sterren gemeten

ons Rijk

voor altijd in tranen

open poort

van genade

ontvang mij

mijn schade

uit handen gegeven

het kan niet meer zijn

ik ben verlies

weet hier geen blijf

liefde mijn

leed

leed

van heinde en ver

de stilte de ster

ik sterf

ik sterf

van heinde en ver

de stilte de ster

heinde en ver

ik ben verderf

in dit zilte zijn

de liefde mijn

leed

meer dan ik weet

ten laatste let

door jou besmet

ons Rijk in tranen

in tranen

in tranen bezet