De Evenmens

met hart en ziel

ik hier nu kniel

en geef aan jou

mijn hart mijn ziel

ik zie ik zoek

een god van vlees en bloed

die mij ontviel

gevallen doek

met hart en ziel

en voor jou viel

met hart en ziel

en voor jou viel

ik mijn dank aan jou

in tranen giet

zie hoe ik de asse

de urne aan je gaf

ik zie ik zoek in stilte

mijn eigen graf

ik ben de kilte

de keizer van grote spijt

en zie hoe mijn kroon van ijzer

mijn huid aan flarden snijdt

ik voelde

hoe niemand ons begrijpt

en volgde

mijn wil mijn wonder

door bliksem en donder

door liefde en leed

verbonden

in evenwicht

en doelgericht

in een oogopslag gekroond heers jij

net als ik

over het verloren woord

verkoren door

de hoeder

de moeder

die van ons elk beviel

en heers ik

in dit vrije huis

en heers ik

op dit open erf

tot ik sterf

ik neem afscheid

van dit stervend lichaam

dit stervend hart

de dagen zwart

ik verlies me in het vuur

elk uur het grote lijden tegemoet

te voet met jou erbij

en ik hou moed

verrezen de hemel ingeprezen

onze tijd samen

de eenzaamheid

al mijn liefde gegeven

ik loop het onzichtbaar licht tegemoet

en ik hou moed

verbrandt de stilte

verbrandt die eenzaamheid

en op de as van wat toen was

is nu gebouwd ons aller huis

ons aller huis

ik vond het in de ogen

van m'n medemens

klimmend klauwend uit de dieptes

reikte het de hand

het maanlicht voor altijd nu in

m'n huid gebrand

verbonden schuilend in het huis

die eeuwig warmte gaf

nu hier in deze nacht

ik had het niet verwacht

ook hier in deze nacht

ik had het niet verwacht

ik zie je in de ogen

van m'n medemens

en laat daar zo m'n hart m'n huis

nu even onbemand

zoals de ziener zoekend tracht

en zo zijn pijn verzacht

ik had het niet verwacht

ons aller huis

het houten kruis

de verkoolde kelk

de moedermelk

met hart en ziel

(de god van vlees en bloed)

ik hier nu kniel

(gevallen doek)

en jouw grote pijn

laat niemand zijn