Tað, ið dimt er

Flykrur seta seg á

hvørt eygnahár, eg blundi

og sólin strálar á

hvíta sjógvin, eg vakni

Trøini stirðna

dagarnir kvølda

makur eldur

kastar neistar

Tað, ið dimt er

tekur meira

enn tað, ið bjart er

Moldin tekur um blað

sum fellur til jarðar, eg sakni

og kuldin heilsar blítt

tað kavar av møkum

í kvirru

Síggi tað sum var

eingin annar sær

tað, sum er eftir

í lívd av myrkri

Tað, ið dimt er

tekur meira

enn tað, ið bjart er