C'est La vie

Czuję się na to wszystko za stary

Chciałbym to rzucić i zobaczyć Paryż

Wręczyć Ci bukiet kwiatów w knajpie

Nie myśląc, co potem, tylko o tym co najpierw

Wreszcie pisać wiersze jak Szymborska

Bo w Warszawie jak nie psy no to Kolska i

Patrzę w niebo myśląc "Ile jeszcze?"

Zepsuci do szpiku se czekamy na przeszczep, ej

Ukryjmy się gdzieś nad Sekwaną

To żadna frajda, jak wszyscy Cię znają

Nad Wisłą tłumy i ciągły harmider

A ja lubię ciszę, gdzie ją usłyszę tam idę

Ten świat dobiega końca powoli

Chwilę będą krzyczeć, no i chwilę poboli

Daj tylko dopalić papierosa

Biorę na siebie winę, nie zrzucam na niebiosa

C'est La vie, nasze życie to zbiór właśnie takich chwil

Łez ślepego szczęścia, jasnych nocy, ciemnych dni

C'еst La vie, powiedz czemu podły los znów tak z nas drwi

Jеdnym opadły ręce, inni tylko podnieśli swe brwi

C'est La vie, nasze życie to zbiór właśnie takich chwil

Łez ślepego szczęścia, jasnych nocy, ciemnych dni

C'est La vie, powiedz czemu podły los znów tak z nas drwi

Jednym opadły ręce, inni tylko podnieśli swe brwi

Rzucam perły pod Wieprze

Lepsze to niż strzelać w powietrze

Mam rany większe, niż te od naboi

I zbyt mało czasu żebym mógł je zagoić

Mówiłem o tym, a oni krzywo patrzyli

Od psychoterapeutów aż do wychowawczyni

Stoję nad stawem karmiąc łabędzie

I boję się jak Van Gogh, że ten smutek nie przejdzie

Weź pokaż mi Giocondę w Luwrze

Tyle o niej czytałem wreszcie chciałbym ją ujrzeć

Tyle miejsc, w które mogłabyś mnie zabrać

Ale Ty tylko pragniesz, żebym poszedł do diabła

Jeśli to koniec to chodź tańczyć razem

I nie ma co się smucić tak jak Stańczyk - Błazen

Tak mija życie, kadr po kadrze

A że nie mogę nic zrobić, to daj, popatrzę

C'est La vie, nasze życie to zbiór właśnie takich chwil

Łez ślepego szczęścia, jasnych nocy, ciemnych dni

C'est La vie, powiedz czemu podły los znów tak z nas drwi

Jednym opadły ręce, inni tylko podnieśli swe brwi

C'est La vie, nasze życie to zbiór właśnie takich chwil

Łez ślepego szczęścia, jasnych nocy, ciemnych dni

C'est la vie, powiedz czemu podły los znów tak z nas drwi

Jednym opadły ręce, inni tylko podnieśli swe brwi