Molberge-Herinneringe aan Springs

Jou naam besing verlore ou fonteine

En tower beelde van oases langs die pad

Maar ver al wys die torings van die myne

Jou skoonheid lê veel dieper in die hart

En ek onthou

Op 'n manier was daar maar net dieselfde vrede

Die neig mos om te woon net waar hy wil

En daal ek af in skagte na benede, die verlede

Word die rammelende ratte langsaam stil

En die dreuning in jou buik skud snags die mure

En bring flitse van blou blitse in 'n skag

Waar mans soos molle grou in diepdroom-ure

En goud breek uit die brandkluis van die nag

En ek onthou

Ek onthou nog soms die misreën in Augustus

Uit die newelige berge van die mol

Die gelatenheid van mense wat gerus is, maar bewus is

Hierlangs is die wêreld halfpad hol

Daar was legendes van die vreemdste avonture

Diep-diep in die mensgemaakte berg

En saans, in grotte om die bendevure

Het die ligspel teen grou wande al's verdwerg

En ek onthou

Daar was 'n huis met n kombuis en greinhouttafel

En ses mense het gedeel in lief en leed

En mettertyd het alles uitgerafel

Maar wat die leed was, het ek jare terug vergeet

Maar ek onthou en delf nog goud uit die verlede

Uit die newelige berge van die mol

En droom en bou al vreet die vrees my vrede

En al is my eie wêreld halfpad hol

En droom en bou al vreet die vrees die vrede

Want die wêreld is maar oral halfpad hol

En ek onthou