ลืมได้แล้ว

เหมือนจะลืมได้แล้ว

ว่าใครเคยทำให้ใจฉันบอบช้ำ

เหมือนจะลืมได้แล้ว

ว่าใครเคยทำให้เวลาเดินช้า

เหมือนจะลืมได้แล้ว

ความทรงจำร้าย ๆ ที่ผ่านมา

ฉันคงลืมได้แล้ว

ลืมว่าเคยเสียใจขนาดไหน

แต่พอมีใครคนหนึ่งเดินเข้ามา

ก็ได้พบความจริงว่าไม่เคยลืม

ที่ผ่านมาทำให้รู้ ว่าเธอไม่เคยจะจากไป

ฝังข้างในจิตใจ ไม่อาจก้าวไปกับใครสักคน

กลัวว่าใจต้องช้ำอีกครั้ง

รู้ตัวเองไม่เคยเดินออกมา

จากภาพที่เธอจากไป ไม่เคยร่ำลา เจ็บปวดเหลือเกิน

เจ็บจนไม่อาจรักใครอีก

รักใครได้อีก เย้

ฉันยังคงอ่อนแอ

ไม่ได้ดีขึ้นเลยจากวันนั้น

หนีความจริงเท่าไร

ใจก็ยิ่งบอบช้ำมากเท่านั้น

แต่พอมีใครคนหนึ่งเดินเข้ามา

ก็ได้พบความจริงว่าไม่เคยลืม

ที่ผ่านมาทำให้รู้ ว่าเธอไม่เคยจะจากไป

ฝังข้างในจิตใจ ไม่อาจก้าวไปกับใครสักคน

กลัวว่าใจต้องช้ำอีกครั้ง

รู้ตัวเองไม่เคยเดินออกมา

จากภาพที่เธอจากไป ไม่เคยร่ำลา เจ็บปวดเหลือเกิน

เจ็บจนไม่อาจรักใครอีก

โฮ้ โฮ

ที่ผ่านมาทำให้รู้ ว่าเธอไม่เคยจะจากไป

ฝังข้างในจิตใจ ไม่อาจก้าวไปกับใครสักคน

กลัวว่าใจต้องช้ำอีกครั้ง

รู้ตัวเองไม่เคยเดินออกมา

จากภาพที่เธอจากไป ไม่เคยร่ำลา เจ็บปวดเหลือเกิน

เจ็บจนไม่อาจรักใครอีก

รักใคร รักใครได้อีก

โฮ้โฮ โว้ เย้

รู้ตัวเองไม่เคยเดินออกมา

จากภาพที่เธอจากไป ไม่เคยร่ำลา เจ็บปวดเหลือเกิน

เจ็บจนไม่อาจรักใครอีก

แต่คงมีสักวันหนึ่งที่ใจจะลืมเธอได้

สักวัน