Izolda

To była Izolda, smutniejsza od łez

Niebieska jak ziemi tło

Jeszcze dziś wierny jej jest

Nocą mój cichy dom

To była Izolda, mądrzejsza niż ja

Wierniejsza niż noce złe

Jak sadów różowa mgła

Wiosną mi rozwiała się

Potem był ktoś

I krótkie lato

I ten zachód słońca, ciągle nowy

Był dobry czas

Nie wspominałem już

Swojej Izoldy kolorowej

Dzisiaj widziałem ją

Ta smutna, ta nieśmiała, szara pani

Czy to ona?

Przecież nie ja

To czas okazał się tak nieżyczliwy dla niej

To nie ona

Widziałem ją

Widziałem ją

To była Izolda, smutniejsza od łez

Niebieska jak ziemi tło

Jeszcze dziś wierny jej jest

Nocą mój cichy dom

To była Izolda, mądrzejsza niż ja

Wierniejsza, niż noce złe

Jak sadów różowa mgła

Znikła mi pośród drzew, wielkich drzew