Los to flamenco

Kiedy czasem uciekam od stresu, to nie myślę o biurach podróży

Bo mam parę szczególnych adresów, które sam tylko lubię powtórzyć

Kiedy czuję, że nagle mi zbrzydły, drogi co plączą się w życia mgle

Wtedy niesie mnie ptak srebrnoskrzydły i po zmierzchu ląduje tam, gdzie

Noc, noc barwną sukienką biodra tancerek opina

Noc, noc, noc, jak flamenco, niepowtarzalna jedyna

Noc, noc tęskną piosenką wzlatuje nad życia prozę

Los, los, los, jak flamenco

Los Carmen i los

Don Jose

Los Carmen

I Los Don Jose

I ta muzyka czarnosrebrna

Srebrnozłota nagle wybucha i wypełnia noc po brzegi

I bez flamenco nie zrozumiesz Don Kichota

Garci De Lorci i Lope de Vegi

A kiedy galop rosy nam ta znów zatętni

Zagrają kastaniety przy gitary głosie

Wtedy w Hiszpanii zacznę pisać swój

Pamiętnik, żeby go zgubić naturalnie w Saragossie

Noc, noc i parę dźwiękom, mi nieposłuszna i wierna

Noc, noc, noc, jak flamenco, hiszpańska chusta niezmierna

Noc, noc skończy się prędko, żegnając mnie tą piosenką, że

Los, los, los to flamenco, więc i mój los

To flamenco

To flamenco

To flamenco

To flamenco

To flamenco