Nie chcę więcej

Ze strzępów radości powszednich los swój tkasz

Z tęsknoty, otuchy, nadziei układasz swój świat

W swym mieście z domami bez pięter

Grasz z czartem o niebo w tym piekle

Które Bóg wyprawił nam

Odpłynąć stąd chciałem na zawsze w siną dal

Gdzie życie jaśniejsze, bogatsze, ktoś chciałby mi dać

Znikałem sto razy bez wieści

By wracać do srebrnej poezji

Ciepła rąk i spojrzeń Twych

Nie chcę więcej, Twoje serce do życia wystarczy

Twoje serce, co zagrzewa do walki o każdy dzień

Twoje serce, które cierpi i kocha namiętnie

Które bije coraz prędzej, goręcej

W zgryzocie pasma zbyt chudych dni

Twe fortissimo serdeczne brzmi

Głośniej wciąż, mocniej wciąż

Gdy twarzy brak w czynach i słowach, Ty masz twarz

Gdzie ścieżek splątanych bezdroża, Ty drogę swą znasz

Ty zdołasz ból każdy pocieszyć

Rozjaśnić odwieczny nasz przedświt

Ciepłem rąk i spojrzeń Twych

Nie chcę więcej, Twoje serce do życia wystarczy

Twoje serce, co zagrzewa do walki o każdy dzień

Twoje serce, które cierpi i kocha namiętnie

Które bije coraz prędzej, goręcej

W zgryzocie pasma zbyt chudych dni

Twe fortissimo serdeczne brzmi

W dramacie samych najchudszych dni

Rzucasz mi w oczy łzy, gorzkie łzy

Szczęścia łzy, spełniasz sny

Nie chcę więcej, Twoje serce do życia wystarczy

Twoje serce, co zagrzewa do walki, do walki, do walki

Twoje serce, które cierpi i kocha namiętnie

Coraz prędzej przez łzy