Matia Dihos Logiki

Είναι τα μάτια σου ένας διάδρομος παλιός

Δάκρυα πνιγμένα ξεφλουδίζουνε τους τοίχους

Που ένας ένοικος αθόρυβος, κρυφός

Αντισυνθήματα ζωγράφισε με στίχους

Πιο μέσα υπάρχουν τα σκαλιά που οδηγούν

Σ' ένα υπόγειο με παιχνίδια χαλασμένα

Όσα οι άνθρωποι βαριούνται και ξεχνούν

Μετά τη χρήση τα φορτώνουνε σ' εσένα

Μου λες τα μάτια σου να μην τ' αγαπώ

Και να μην πάψω να πιστεύω στα δικά μου

Μα αυτά τα μάτια όπου χαθώ κι όπου βρεθώ

Τα έχω πίσω μου και μέσα και μπροστά μου

Μου λες τα μάτια σου να μην τ' αγαπώ

Και να μην πάψω να πιστεύω στα δικά μου

Μα αυτά τα μάτια όπου χαθώ κι όπου βρεθώ

Τα έχω πίσω μου και μέσα και μπροστά μου

Μέσα στην ίριδα ανάβει μια φωτιά

Που κάθε άστεγο και άνεργο ζεσταίνει

Κι η καλοσύνη τους απλώνει σαν λαδιά

Να μαλακώσει μιαν ανάγκη πετρωμένη

Σ' αυτά τα μάτια δεν υπάρχει λογική

Όσο βαθιά κι αν τα κοιτάζω, μ' αγαπούνε

Της ιστορίας πυρπολούν τη φυλακή

Στα παραμύθια και στ' αστέρια να με βρούνε

Μου λες τα μάτια σου να μην τ' αγαπώ

Και να μην πάψω να πιστεύω στα δικά μου

Μα αυτά τα μάτια όπου χαθώ κι όπου βρεθώ

Τα έχω πίσω μου και μέσα και μπροστά μου

Μου λες τα μάτια σου να μην τ' αγαπώ

Και να μην πάψω να πιστεύω στα δικά μου

Μα αυτά τα μάτια όπου χαθώ κι όπου βρεθώ

Τα έχω πίσω μου και μέσα και μπροστά μου

Μα αυτά τα μάτια όπου χαθώ κι όπου βρεθώ

Τα έχω πίσω μου και μέσα και μπροστά μου