นิทาน

มีหนึ่งเรื่องราว ตำนานเล่าขาน

เวลาช้านาน ได้โปรดฟัง

กระต่ายตัวน้อย เฝ้ามองดวงจันทร์

ที่เดิมทุกวัน ไม่ห่างไกล

สวยงาม

โอ้จันทรา ดวงดาราส่องลงมาช่างเฉิดฉาย

ฝันไป

จะวันหนึ่ง จะวันใด จะไขว่และคว้ามา

มันก็เลยต้องปีน ปีนให้สูงขึ้นไป

ไม่ว่าสูงเท่าไร

ลา ลาลา ลาลา ลาลา

มันก็เลยต้องปีน ปีนให้สูงขึ้นไป

จะยากเย็นเท่าไร

ลา ลาลา ลาลา ลาลา

จะต้องเจ็บกี่ครั้ง ตกลงมากี่หน

สิ่งเดียวคือต้องอดทน ลำบากลำบน เพื่อใฝ่และฝัน

จะต้องเจ็บกี่ครั้ง และต้องเจ็บอีกครั้ง

สิ่งเดียวที่รู้ คือในตอนนี้

จะกี่วิธี จะขึ้นไป

กระต่ายตัวน้อย ไม่คอยความฝัน

เมื่อสิ่งที่หวัง ช่างห่างไกล

สวยงาม

โอ้จันทรา ดวงดาราส่องลงมาช่างเฉิดฉาย

ฝันไป

จะวันหนึ่ง จะวันใด จะไขว่และคว้ามา

มันก็เลยต้องปีน ปีนให้สูงขึ้นไป

ไม่ว่าสูงเท่าไร

ลา ลาลา ลาลา ลาลา

มันก็เลยต้องปีน ปีนให้สูงขึ้นไป

จะยากเย็นเท่าไร

ลา ลาลา ลาลา ลาลา

จะต้องเจ็บกี่ครั้ง ตกลงมากี่หน

สิ่งเดียวคือต้องอดทน ลำบากลำบน เพื่อใฝ่และฝัน

จะต้องเจ็บกี่ครั้ง และต้องเจ็บอีกครั้ง

โอ้ อันว่าของสูงแม้หมายปองต้องใจ

จะทำยังไงจะคว้ามา

โอ้ อันว่าของสูงแม้หมายปองต้องใจ

จะทำยังไงจะคว้ามา

โอ้ อันว่าของสูงแม้หมายปองต้องใจ

จะทำยังไงจะคว้ามา

มันก็เลยต้องปีน ปีนให้สูงขึ้นไป

ไม่ว่าสูงเท่าไร

ลา ลาลา ลาลา ลาลา

มันก็เลยต้องปีน ปีนให้สูงขึ้นไป

จะยากเย็นเท่าไร

ลา ลาลา ลาลา ลาลา

จะต้องเจ็บกี่ครั้ง ตกลงมากี่หน

สิ่งเดียวคือต้องอดทน ลำบากลำบน เพื่อใฝ่และฝัน

และในตอนสุดท้าย ถ้าคลาดเคลื่อนสิ่งนั้น

แต่ฉันก็จะยอม