Erhode Vradia

Λέω σε ξέχασα και πια δε σε θυμάμαι

Κι ότι για μένα είσαι πια μηδενικό

Μα κάτι νύχτες απ' το κλάμα δεν κοιμάμαι

Γιατί στη σκέψη μου γυρνάς σαν ξωτικό

Έρχονται βράδια βαριά ρημάδια

Μες στη ζωή μου και κάνουν μάγια

Που με πληγώνουν και με ματώνουν

Όταν σ' εσένανε η σκέψη μου γυρνά

Λέω πως χάθηκες και γίνηκες αγέρας

Κι έμεινες μόνο μια ανάμνηση κακιά

Μα όταν χάνεται το φέγγος της ημέρας

Ο εφιάλτης σου ξανά με κυνηγά

Έρχονται βράδια βαριά ρημάδια

Μες στη ζωή μου και κάνουν μάγια

Που με πληγώνουν και με ματώνουν

Όταν σ' εσένανε η σκέψη μου γυρνά

Έρχονται βράδια βαριά ρημάδια

Μες στη ζωή μου και κάνουν μάγια

Που με πληγώνουν και με ματώνουν

Όταν σ' εσένανε η σκέψη μου γυρνά

Όταν σ' εσένανε η σκέψη μου γυρνά