Kadınım

Eşyalar toplanmış seninle birlikte

Anılar saçılmış odaya her yere

Sevdiğim o koku yok artık bu evde

Sen

Kıyıda köşede gülüşün kaybolmuş

Ne olur terketme yalnızlık çok acı

Bu renksiz dünyayı sevmiştik birlikte

Sen

Kadınım

Kadınım

Hatırla o günü karşı ki sokakta

Seni öptüğümü ilk defa hayatta

Kollarımda benim ilk bahar sabahı

Sen

Sönmüş bak ışıklar ev nasıl karanlık

O ılık aydınlık yuvamız soğumuş

Geceler bitmiyor ağlıyorum artık

Sen

Kadınım

Kadınım

Eşyalar toplanmış seninle birlikte

Anılar saçılmış odaya her yere

Sevdiğim o koku yok artık bu evde

Sen

Masamız köşede öylece duruyor

Bardaklar boşalmış her biri bir yerde

Sanki hepsi hasret senin nefesine

Sen

Kadınım

Kadınım

Bana bıraktığın bütün bu hayatın

Yaşanan aşkların değeri yok artık

Ben sensiz olamam artık anlıyorum

Sen

Şimdi çok yalnızım

Ne olur kal benimle

O kapıyı kapat elini ver bana

Dışarıda yalnız üşüyorsun

Sen

Kadınım

Kadınım