Asimenia Sfika

Οι φίλοι μου είναι κραυγές στη σιωπή

Οι φίλοι μου φώτα κινδύνου στο σκοτάδι

Μόνοι σαν δέντρα των κορφών, σαν προσευχή

Παιδιά που δε γυρίζουνε στο σπίτι τους το βράδυ

Οι πιο πολλοί λατρεύουν τις αργίες

Μα οι φίλοι μου μισούν τις Κυριακές

Κρύβονται πίσω από τα φώτα στο λιμάνι

Βάζουν φωτιές, βάζουν φωτιές

Σ' αρπάζει απ' τα μαλλιά η ασημένια σφίγγα

Βραδιές βραδιές και σε τινάζει πάνω

Έκανα δρόμο να σε βρω, μα δε σε βρήκα

Στέκω στις μύτες των ποδιών μα δε σε φτάνω

Κακή εποχή, κακές στιγμές μου φέρνει

Χώμα μυρίζω, όμως σκιές βλέπω θαμπά

Σαν ένα σαπιοκάραβο που στα ρηχά σε σέρνει

Σαν του Ιούδα φίλημα θα φύγω μακριά

Ξέρεις πως είναι να διαβάζεις στο σκοτάδι

Ξέρεις πως είναι να δακρύζεις στα κρυφά

Φώτα της πόλης και μεγάλοι άδειοι δρόμοι

Τα όνειρα της Κυριακής κοστίζουν ακριβά