Voutia Vradini

Αυτό το βράδυ

Μια βροχή τα μαλλιά σου

Μες στο αλάτι

Που γλιστρά στα φιλιά σου

Και ψιθυρίζεις

Πως ήρθε η ώρα να σβήσεις

Ό,τι άφησα για να 'ρθω εδώ

Ανάμεσα στα χείλη σου

Έχεις μια συλλογή

Από θάλασσα

Και λεμονάδα σπιτική

Υγραίνονται οι παλμοί

Και μου λες

Πως τις Κυριακές

Γίνονται λίγο πιο αλμυροί

Μια βουτιά βραδινή

Τι ανάγκη κι αυτή

Που με επιασε

Ξαφνικά, τυχαία, συγκυριακά

Με πήρε η κατηφόρα

Και βρέθηκα εκεί

Να ξεδιψάω με λεμονάδα σπιτική

Φτιάξε

Κάποια φωνήεντα ακόμη

Θα αφήσω

Την πόλη που με πληγώνει

Κάνεις δεν ξέρει πως για μένα είσαι εκεί

Όταν κλείνω το φως

Κυλά η μουσική

Φτιάξε

Κάποια φωνήεντα ακόμη

Θα αφήσω

Την πόλη που με πληγώνει

Κάνεις δεν ξέρει πως για μένα είσαι εκεί

Όταν κλείνω το φως

Κυλά η μουσική

Έξω χαράζει

Κάνει το κύμα μια στάση

Και περιμένει

Μου την είχε στημένη

Αυτός ο μήνας

Και στο χαλί της καμπίνας

Τεντώνεται και όλο γελά

Πόσα τραγούδια για να πούμε όσα είχαν ήδη ειπωθεί

Σε κάθε παύση

Μας χρωστάει η ζωή

Ένα ξημέρωμα, ένα σούρουπο ή και όλα μαζί

Άλλωστε το έχω υποσχεθεί

Και τώρα;

Και τώρα έρχεσαι πάλι

Του χρόνου;

Στο τέλος του δρόμου

Και θα αντέξεις;

Μα θα έρθει Σεπτέμβρης

Κι όταν γυρίσω θα'ναι όλα αλλιώς

Φτιάξε

Κάποια φωνήεντα ακόμη

Θα αφήσω

Την πόλη που με πληγώνει

Κάνεις δεν ξέρει πως για μένα είσαι εκεί

Όταν κλείνω το φως

Κυλά η μουσική

Φτιάξε

Κάποια φωνήεντα ακόμη

Θα αφήσω

Την πόλη που με πληγώνει

Κάνεις δεν ξέρει πως για μένα είσαι εκεί

Όταν κλείνω το φως

Κυλά η μουσική

Στο είχα υποσχεθεί

Πώς μας χρωστάει η ζωή

Ένα ξημέρωμα ένα σούρουπο ή και όλα μαζί

Στο είχα υποσχεθεί

Πώς μας χρωστάει η ζωή

Κάθε μέρα μας να μοιάζει με βουτιά βραδινή

Στο είχα υποσχεθεί

Πώς μας χρωστάει η ζωή

Ένα ξημέρωμα ένα σούρουπο ή και όλα μαζί

Στο είχα υποσχεθεί

Πώς μας χρωστάει η ζωή

Κάθε μέρα μας να μοιάζει με βουτιά βραδινή