Uyan

Bu aralar kafam yerinde değil

Varsın hâlâ, sadece artık her yerimde değil

Belki de sevinmeliyim

Gitmek sevilmemek gerçeğinden iyi

"Gitmek" dedim, öfke doldu sana etim kemiğim

Bazen susmak tutamayacağın her yeminden iyi

Sen "Benimlesin" dedin de, ben benimle miyim?

Odamdasın ama evimde değil

Hâlâ kalbimdesin de artık en derinde değil

Hâlbuki seni aramıştım şehir şehir

Kötü insanlar tanıdım ben

Tek sen kalmıştın değişmediğim

İçimde yangın vardı görüp de yetişmediğin

Ve bi' seni tanımıştım ben

Tanıyamadıkça da sevişmediğim

Zaman da yaşlanır mı?

Belki de geçmişe özlem duyan aptallığımın serzenişleriyim

Hâlâ aynı yerdeyim, yer değişmeliyim

Şimdi gitmezsem zamanla "Hiçbir şeyim" olur "Her şeyim" dediğim

Uyan

Uyan ki doğsun güneş tekrar

Paramparça

Her yeri yakıp yıktım

Üstüme bir ceket, bir çanta alıp çıktım

Uyan ki doğsun güneş tekrar

Hatalarım var, pişmanlıklarım

Ne güzeldik oysa, dokunsan ağlarım

Nereye baksam sen, yüzün semalarım

Nerde olursan ol üzülsen anlarım

Yersiz ve de mülksüz, sensiz ve ölümsüz

Yalnız ama mağrur, katil ama mağdur

En iyi sen tanırsın, en iyi sen bilirdin

Hâlâ huysuz ve de densiz, bittik ya nedensiz

Gömdük ya kefensiz bir sabah güneşiyle

Kül olmak da yetersiz bir kalbin ateşinde

Bi' şey var gülüşünde, unutmak namümkün

Yıllar oldu belki ama sanki daha dündü

Uyan

Uyan ki doğsun güneş tekrar

Paramparça

Her yeri yakıp yıktım

Üstüme bir ceket, bir çanta alıp çıktım

Uyan ki doğsun güneş tekrar