ทรมานตัวเอง

ไม่รู้ทำไมวันนี้ ฉันฝันถึงเธอ

ไม่รู้ทำไมมันเผลอ มีเธอในหัวใจ

แต่ยังไม่แน่ใจเท่าไร ว่าเธอสบายดี

เนิ่นนานผ่านไปกี่ปี วันนี้เป็นยังไง

ทั้งทั้งที่รู้เรื่องเราจบลงตรงนั้น

และฉันก็ไม่คิดย้อนวันกลับไปเหมือนเก่า

ทั้งที่วันนี้ในชีวิตก็ไม่ได้เหงา

แต่ฉันนั้นยังคงไม่เข้าใจ

ตั้งแต่ลืมตา ฉันเหมือนทรมานตัวเอง

เธอกลับเข้ามา ทำให้ในหัวใจมันสั่นไหว

แค่เปิดประตูมองท้องฟ้าทีไร

(มองท้องฟ้าทีไร)

That's why I need to say, oh how I missing

หลับตาตื่นมากี่ที ไม่เป็นเหมือนเก่า

วันคืนที่มีแต่เรา ไม่เคยจะหายไป

แต่ยังไม่แน่ใจเท่าไร ว่าเธอสบายดี

เนิ่นนานผ่านไปกี่ปี วันนี้เป็นยังไง

ทั้งทั้งที่รู้เรื่องเราจบลงตรงนั้น

และฉันก็ไม่คิดย้อนวันกลับไปเหมือนเก่า

ทั้งที่วันนี้ในชีวิตก็ไม่ได้เหงา

แต่ฉันนั้นยังคงไม่เข้าใจ

ตั้งแต่ลืมตา ฉันเหมือนทรมานตัวเอง

เธอกลับเข้ามา ทำให้ในหัวใจมันสั่นไหว

แค่เปิดประตูมองท้องฟ้าทีไร

(มองท้องฟ้าทีไร)

That's why I need to say, oh how I missing

ตั้งแต่ลืมตา ฉันเหมือนทรมานตัวเอง

เธอกลับเข้ามา ทำให้ในหัวใจมันสั่นไหว

แค่เปิดประตูมองท้องฟ้าทีไร

(มองท้องฟ้าทีไร)

That's why I need to say, oh how I missing

ทั้งทั้งที่รู้เรื่องเราจบลงตรงนั้น

และฉันก็ไม่คิดย้อนวันกลับไปเหมือนเก่า

ทั้งที่วันนี้ในชีวิตก็ไม่ได้เหงา

แต่ฉันนั้นยังคงไม่เข้าใจ

ตั้งแต่ลืมตา

ฉันเหมือนทรมานตัวเอง

เธอกลับเข้ามา ทำให้ในหัวใจมันสั่นไหว

แค่เปิดประตูมองท้องฟ้าทีไร

(มองท้องฟ้าทีไร)

That's why I need to say, oh how I missing

ตั้งแต่ลืมตา ฉันเหมือนทรมานตัวเอง

เธอกลับเข้ามา ทำให้ในหัวใจมันสั่นไหว

แค่เปิดประตูมองท้องฟ้าทีไร

(มองท้องฟ้าทีไร)

That's why I need to say, oh how I missing

ตั้งแต่ลืมตา (ฉันเหมือนทรมานตัวเอง)

แค่เปิดประตู (แค่เปิดประตู)

มองท้องฟ้าทีไร (มองท้องฟ้าทีไร)

That's why I need to say, oh how I missing