ดอกราตรี

ดึกลับดับแสงแอบแฝงในฟ้าราตรี

ส่งกลิ่นอบอวนป่วนในหัวใจให้เกินข่มตา

ขาวราวดวงเดือนเลื่อนลอยกันลงมา

จากบนนภากลายเป็นดอกไม้ราตรี

กลิ่นหวนชวนหอมลอยหายไปไกลแสนไกล

ดั่งดวงดอกไม้เจ้าส่งสายใยถึงใครอีกคน

ที่ลับลาไปทิ้งให้ราตรีหม่น

ดุจดังหัวใจของคนที่เด็ดเจ้ามา

ดึกดื่นคืนนี้ ฮืม... ก็เธออยู่แห่งหนไหน ฮืม...

อีกกี่คืนไม่รู้ ฮืม... ที่ยังคงต้องฝันเฝ้ารอไปอย่างนี้

ฝากฟ้าสวรรค์กระซิบถ้อยคำรำพัน

ให้ใครคนนั้นไม่ลืมไม่ลืมเรื่องราวคนนี้

แม้ราตรีโรยร่วงลับลาชีวี

แต่รักที่มีไม่เคยจะเลือนล้างไป

ดึกดื่นคืนนี้ ฮืม... ก็เธออยู่แห่งหนไหน ฮืม...

อีกกี่คืนไม่รู้ ฮืม... ที่ยังคงต้องฝันเฝ้ารอไปอย่างนี้

ฝากฟ้าสวรรค์กระซิบถ้อยคำรำพัน

ให้ใครคนนั้นไม่ลืมไม่ลืมเรื่องราวคนนี้

แม้ราตรีโรยร่วงลับลาชีวี

แต่รักที่มีไม่เคยจะเลือนล้างไป