ไม่อาจหยั่งรู้

เธอคือนางในนิยาย คือดวงดาวพร่างพราย

คือจินตนาการอันกว้างไกล เธอคือความจริงที่เจอ

คือความงามเลิศเลอ คือแรงบันดาลในหัวใจ

แต่มองดูแล้ว เธออยู่ไกลแสนไกลห่าง

ดูแล้วทุกอย่าง มันสูงเกินไป ดังฟ้าที่กว้าง

และสูงจนเกินกว่าจะเข้าใจ ไม่อาจจะหยั่งรู้

เราคือคนบนพื้นดิน ยังคงยืนบนพื้นดิน

ความจริงเราคงลืมคิดไป ดวงดาวดูงามเหลือเกิน

มองไปในใจเพลิดเพลิน คงเป็นความงามที่ไกล

เมื่อมองดูแล้ว เธออยู่ไกลแสนไกลห่าง

ดูแล้วทุกอย่าง มันสูงเกินไป ดังฟ้าที่กว้าง

และสูงจนเกินกว่าจะเข้าใจ ไม่อาจจะหยั่งรู้

เราคือคนบนพื้นดิน ยังคงยืนบนพื้นดิน

ความจริงเราคงลืมคิดไป ดวงดาวดูงามเหลือเกิน

มองไปในใจเพลิดเพลิน คงเป็นความงามที่ไกล

เมื่อมองดูแล้ว เธออยู่ไกลแสนไกลห่าง

ดูแล้วทุกอย่าง มันสูงเกินไป ดังฟ้าที่กว้าง

และสูงจนเกินกว่าจะเข้าใจ ไม่อาจจะหยั่งรู้

ไม่อาจจะหยั่งรู้...