Top Songs By AUTTA
Credits
PERFORMING ARTISTS
AUTTA
Performer
Auttakorn Deachmak
Lead Vocals
Apichai Tragoolpadetgrai
Lead Vocals
COMPOSITION & LYRICS
Auttakorn Deachmak
Songwriter
Apichai Tragoolpadetgrai
Songwriter
PRODUCTION & ENGINEERING
Mick Petchpoom
Producer
Lyrics
สุดท้ายแล้วเราจะลืมทุกคำตอบ
ลืมทุกคนที่รออยู่
สุดท้ายแล้วเราจะลืมความอุ่นจากการกอด
ลืมรสชาติจากการจูบ
สุดท้ายแล้วเราจะลืมทุกคำปลอบ
ลืมทุกคำขู่
ลืมว่าเราเป็นแค่ไอ้คนกระจอก
ที่พร่ำบอกให้เวลาหยุด
สุดท้ายแล้วเราจะลืมคนที่ควรลืม
แล้วยังเสือกลืมคนที่ควรจำ
ลืมเรื่องที่ละเลยมาตลอดเวลา
แต่รู้ตัวตลอดเวลาว่าควรทำ
ลืมคนที่เราเบนหน้าหนี
แล้วรู้ตัวอีกทีว่าควรฟัง
สุดท้ายแล้วเราจะลืมทั้งคนที่เยินยอเรา
แล้วพออีกวูบเดียว เดินไม่นานเกินรอ
ก็ลืมคนที่เกลียดเราซะเข้ากระดูกดำ
ลืมเพลงที่เคยชอบฟัง
ลืมหนังที่เคยชอบดู
ลืมคนใจร้าย
ที่ตอนสุดท้ายแม่งก็ไม่ชอบกู
สุดท้ายแล้วเราจะลืมความทรมาน
การร้องไห้ น้ำตาที่ซับ
รวมไปถึงลืมสิ่งดี ๆ ที่เคยได้รับ
ยังอยากจะยืนยันคำเดิมจริง ๆ หรือเปล่า
ถ้าสุดท้ายแล้วเราได้ลืมสิ่งที่อยากจะลืม
เมื่อความทรงจำมันหมดเวลาให้ยืม
เธออยากจะคืนจริงๆ หรือเปล่า
อยากจะลืมจริง ๆ หรือเปล่า
หรืออยากลืมแค่เป็นครั้งเป็นคราวหรือเปล่า
ความทรงจำแสนสั้น
ชีวิตแม่งก็สั้นไม่ต่างกันเท่าไหร่
แต่เมื่อพ้นผ่านข้ามคืนการลืม
คือจุดเริ่มต้นของการจำครั้งใหม่
สิ่งที่น่ายินดีของความทรงจำ คือยังจำได้ว่าเคย
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดของมัน คือมึงจดจำอะไรไม่ได้เลย
สุดท้ายแล้วเราจะลืมทุกสิ่ง
สุดท้ายแล้วเราจะทิ้งทุกอย่าง
กลิ่นหอมของความทรงจำ
สลายเป็นสีเจือจาง
แค่เพียงไม่นานถูกลมพัดลอยผ่านไป
เมื่อนกพิราบสยายแย้มปีก
ทุกสิ่งที่เคยได้ยินจะค่อยๆ จาง
อ้อมกอดที่เคยสัมผัสจะหายไปในพริบตา
สักวันเราคงถูกลืมเลือนไม่ต่างกัน
มองดูที่ที่เคยใช้เวลา
มองดูที่ที่เป็นที่ประจำ
มองดูที่ที่เคยไปด้วยกัน
มองดู แล้วก็รู้สึกแปลก ๆ
Man, a lot of that we had done
แม่ง A lot of time I got drunk
Damn, a lot of truth ที่กูปฏิเสธ
ทุกครั้งกูยังเจ็บ ด้วยสาเหตุอีกเป็นพัน
ในทุกวันยังคิด ว่าจริง ๆ กูควรจะยืนได้แล้ว
จริง ๆ กูควรจะออกจากความขมขื่นได้แล้ว
จริง ๆ กูควรจะหยุดเกาผื่นของคืนก่อน ๆ ได้แล้ว
วันที่ไม่มีใครให้เถียงจริง ๆ
กูยังจำเสียงแม่ปลุกให้ลุกขึ้นตื่นได้แล้ว
แม่บอกว่า ลูกจะยังต้องเจอเบอร์ที่ยังต้องจำ
โลกมีกฎที่มันโคตรไม่ยุติธรรมอยู่ข้อหนึ่ง
คือมึงจะจำได้เฉพาะสุขที่สุด ทุกข์ที่สุด
การพบเจอ จากลา ยิ้มกว้าง
การเล่นตลกของโชคชะตา
และการหักหลังบ้า ๆ จากคนรอบ ๆ มึง
โลกเล่นสมองมึงอย่างละโมบ ด้วยคำว่าสำคัญ
มึงจงจำ มึงจำ มึงจำ มึงใส่กะโหลก
ความสัมพันธ์ ความสำเร็จ
จบและเจ็บตามอัตภาพ
อย่าฝืนกฎของธรรมชาติ
มันไร้ประโยชน์
สิ่งที่เราลืม หรือจดจำไว้
สุดท้ายจะถูกกลืนในกาลเวลาไป
หากแม้นอยากลืมหรือจำมากเพียงไหน
สุดท้ายก็คงไม่เหลือความหมายใด
ในจักรวาลอันกว้างใหญ่
สุดท้ายแล้วเราจะลืมทุกสิ่ง
สุดท้ายแล้วเราจะทิ้งทุกอย่าง
กลิ่นหอมของความทรงจำ
สลายเป็นสีเจือจาง
แค่เพียงไม่นานถูกลมพัดลอยผ่านไป
เมื่อนกพิราบสยายแย้มปีก
ทุกสิ่งที่เคยได้ยินจะค่อย ๆ จาง
อ้อมกอดที่เคยสัมผัสจะหายไปในพริบตา
สักวันเราคงถูกลืมเลือนไม่ต่างกัน
สุดท้ายมันก็เท่านั้นเอง
Written by: Apichai Tragoolpadetgrai, Auttakorn Deachmak