Vanilla

Από Μαδρίτη Αθήνα

Με τούτα και μ’ εκείνα

Σα να ‘σαι η Μόνα Λίζα

Σε χαζεύω

Σε λατρεύω

Πως είσαι αληθινή δεν το πιστεύω

Αυτό δεν το ‘χω ξαναζήσει

Είσαι και πρόβλημα και λύση

Δεν έχω ξανασυναντήσει μια καρδιά που αναγκάζει τη δική μου να ραγίσει

Όταν γελάς

Santa Maria

Όταν φιλάς

Ταχυπαλμία

Όταν σε δω

Γυμνή μπροστά μου

Ξεχνάω πάντα τ’ όνομα μου

Vanilla

Σε θέλω σα φθινόπωρο να μπαίνεις στη ζωή μου και να πέφτουνε τα φύλλα

Vanilla

Στο πιο κακό μεθύσι μου θα κάνεις την τεκίλα

Vanilla

Στα μάτια σου μπροστά και πάλι γίνομαι ξεφτίλα

Μα όταν ξυπνώ θέλω να έχω στο λαιμό μία δική σου κοκκινίλα

Vanilla

Λα Πλάτα Σαλονίκη

Η θάλασσα σου ανήκει

Ξανά στο άδειο σπίτι

Σ’ αγκαλιάζω

Με κοιτάζω

Σιγά-σιγά φοβάμαι ότι σου μοιάζω

Το σώμα έχει παραλύσει

Παντού σε Ανατολή και Δύση

Δεν έχω ξανασυναντήσει μια καρδιά που αναγκάζει τη δική μου να ραγίσει

Όταν γελάς

Santa Maria

Όταν φιλάς

Ταχυπαλμία

Όταν σε δω

Γυμνή μπροστά μου

Ξεχνάω πάντα τ’ όνομα μου

Vanilla

Σε θέλω σα φθινόπωρο να μπαίνεις στη ζωή μου και να πέφτουνε τα φύλλα

Vanilla

Στο πιο κακό μεθύσι μου θα κάνεις την τεκίλα

Vanilla

Στα μάτια σου μπροστά και πάλι γίνομαι ξεφτίλα

Μα όταν ξυπνώ θέλω να έχω στο λαιμό μία δική σου κοκκινίλα

Vanilla

Στα μάτια σου μπροστά και πάλι γίνομαι ξεφτίλα

Μα όταν ξυπνώ θέλω να έχω στο λαιμό μία δική σου κοκκινίλα

Vanilla

Μα όταν ξυπνώ θέλω να έχω στο λαιμό μία δική σου κοκκινίλα

Vanilla