Ballad (Minimal 2)

Ասա ինձ ուր են, բոլորը լուռ են

Գնում ու գալիս, գնում ու գալիս

Բայց մոլորվում են

Որն ա ճիշտը, երբ մենակ ես աշխարհում

Գալիս ա մի տարիք, ու ոչնչից չես զարմանում

Մեկի համար դու շատ ես

Մեկին չես հերիքում...

Խոսում ա շատ, ով չգիտի, խելոքը միշտ լռում ա

Հաղթել ես, թե կա մեկը,ով լռածդ հասկանում ա

Ներսից կերել ա Էգոն, դրսից էլ տեխնիկան

Գտել ես x-ը, որ փնտրում էր մաթեմատիկան

Ինչ ա քեզ մնում

Ինչ ես դու փնտրում էս աշխարհում...

Ասա ինձ ուր են, բոլորը լուռ են

Գնում ու գալիս, գնում ու գալիս

Բայց մոլորվում են...

Էս ա քո էլիտան, պահանջն ու ստանդարտները

Մի տեղ ներսդ ասում ա հանդարտվի, որ անտարբեր են

Ես էլ քո նման մեկն եմ, ունեմ վախեր, ցավեր

Ես էլ եմ մոռացել, ու ինձ են մոռացել

Թեմատիկ ա, մոտիկ ա, թե հեռու,

Թե նոր պիտի մոտիկ գա

Կոկիկ կոշիկներով մարդու մտքինն էլի բոբիկ ա

Ախր պոլիտիկան մոտիկներիդ դարձնում ա խորթ

Պատմում ա հեքիաթներ, երբ իրականությունն ա որբ

Ասա ինձ ուր են, բոլորը լուռ են

Գնում ու գալիս, գնում ու գալիս

Բայց մոլորվում են...