Ratuj się kto może

Jadę do miasta, bo chcę się tu zgubić

Zapomnieć za chwilę i już się nie nudzić

Zająć mi głowę, bo waży za dużo

Za dużo, za dużo

Ta armia klonów wyrasta mi wokół

Wszyscy na siłce, pudełkach i soku

I na tym patencie od rana do nocy

Się toczy, życie się toczy

Głowa chyba mi nie nadąża

Chwilę chciałam robić za klona

Ktoś mi poprzestawiał ulicę

W moim mieście stoję i krzyczę

Możemy się rozejść

Ratuj się kto może

Ktoś mi poprzestawiał ulicę

W moim mieście stoję i krzyczę

Możemy się rozejść

Ratuj się kto może

Ratuj się kto może

Świat się ostatnio kończy co chwilę

Życie ze stoków, takie nieprawdziwe

Nieśmieszne żarty i za mało treści

Liczy się forma, zapomnij o treści

Głowa chyba mi nadąża

Chwilę chciałam robić za klona

Ktoś mi poprzestawiał ulicę

W moim mieście stoję i krzyczę

Możemy się rozejść

Ratuj się kto może

Ktoś mi poprzestawiał ulicę

W moim mieście stoję i krzyczę

Możemy się rozejść

Ratuj się kto może

Ratuj się kto może

Ratuj się kto może

Chciałam być królową na tym smutnym balu

Czasem sama się nie mieszczę sobie, jestem znów na skraju

Mówią, zapomnij mała, po twojemu się nie da

Chociaż bardzo byś chciała, za bardzo

Ktoś mi poprzestawiał ulicę

W moim mieście stoję i krzyczę

Możemy się rozejść

Ratuj się kto może

Ktoś mi poprzestawiał ulicę

W moim mieście stoję i krzyczę

Możemy się rozejść

Ratuj się kto może

Ratuj się kto może

Ratuj się kto może

Ratuj się kto może