Tramwaje i Gwiazdy (Live)

Znowu udajesz, że śpisz

Próbuje poskładać syf zanim cała tym przesiąkniesz

Palę przy oknie, dym jak twoje sny

Miało lepiej być gdy rzucałem tym, jest odwrotnie

Normalność to problem dla nas

Nie wytłumaczył nam nigdy jej nikt

A te szkoły, które mi kończyć kazałaś

Nauczyły mnie, że nie umiem nic

Przykładam twarz do drzwi

Najbliżej Ciebie jak tylko się da

Nie umiem inaczej już dziś

Nasz mały, pokrzywiony świat

Zbyt dużo uciekło nam lat

Stoimy tak, zupełnie niepotrzebnie

W tym mieście, pośród gwiazd

Nie ma tramwaju, za którym nikt nie biegnie

Strumień twoich słów

Zakończony słowospadem

Z wysokości ust

Spada ciężką masą na mnie

Wiem, że wiesz, że nie śpię

Kiedy milczę, myślę

Dorośnij

Dorośnij

Dym chłodno drapie nam gardła

Jak by spowalniał rozwój implozji

Jedyne co pada przede mną, to ostatnia szansa

Skończ nas skańczać, odpocznij

Tyle lat udawałem, że umiem

A w sumie nie zrozumiałem poza sobą nic

Wstyd, schowałem go głęboko w dumie

We własnej erze kurwa przyszło nam żyć

Znowu palę przy oknie

Ty w łóżku udajesz, że śpisz

Nie wiem czy jeszcze kiedykolwiek mnie dotkniesz

Tak samo jak nie wiem czy zostać, czy iść

Mieliśmy lepsze dni, dłuższe noce i

Miało tak zostać na zawsze

Nie ma gwiazd, w które ktoś by nie wierzył

Szczególnie nad tym miastem

Strumień twoich słów

Zakończony słowospadem

Z wysokości ust

Spada ciężką masą na mnie

Wiem, że wiesz, że nie śpię

Kiedy milczę, myślę

Dorośnij

Dorośnij

Dorośnij

Dorośnij

Dorośnij

Dorośnij

Dorośnij