İstanbul Uyurken

Ne seni gören Ne seni duyan

Var artık kayb oldun nereye

Sorarlar seni görürler halimi

Sahi dönmezmisin geriye

Sorma derdimi yazsam bütün duvarlara

Yetmez ki bu şehir

Yorma kendi bir daha açmaz çiçeklerim

Soldurdun hepsini

Ah istanbul uyurken

Gözlerimden göz yaşlarım

Kayar yanağımdan

Sessizce ben hep ağlarım

Kah bu sahillerde kah denize açılan martılarla

Mektuplar yollarım