Be Sooye Noor

ابر دلگیر زمستونی میباره و میباره

چقدر حالم غریبه دیگه چشمام نمیباره

یه امید توی قلبم شعله میکشه

آزادم از غم دیروز

آماده ی پروازم

به سوی نور

به سمت آرزوها

به سوی نور

تا رسیدن به رویا

یه میز چوبی عطر چای

پنجره ای رو به شهر

ساعت چهار نیمه شب

نمونده چیزی تا سحر

روزای گذشته یه کوله پشتی از خاطرات دور

تلخ و شیرین

فراموش میشن زود

یه آغاز دوباره تو راهه

شوق پرواز، پرواز دوباره

به سوی نور

به سمت آرزوها

به سوی نور

تا رسیدن به رویا

به سوی نور

به سمت آرزوها

به سوی نور

تا رسیدن به رویا