Joorchin

توی تاریکی شب آه در جریان بود

زل زدم به آسمون عینکم دودی شد

با صدای زنگ در یهو بارون بارید

دستای خونه پر از گل داوودی شد

ماه از راه رسید روی راه پله نشست

دکمه های قلب من دونه دونه ش گل شدن

گفتم این یه معجزه س خیره شد به آسمون

همه ی ستاره ها دونه دونه گل شدن

مهربونی ای عشق، نازنینی ای عشق

آخرین تیکه ی این جورچینی ای عشق

مهربونی ای عشق، نازنینی ای عشق

آخرین تیکه ی این جورچینی ای عشق

نخ بادبادکمو یه جوری وا میکرد

که تا هرجا خواستم بتونم پر بکشم

یه جوری تشنه ام کرد که میشد دریا رو

مثه یه لیوان آب یه نفس سر بکشم

من چه میدونستم اومده زود بره

چه غروبی داشتن خنده های آخرش

موقع خداحافظی یه تپش از قلبم

مثه پروانه نشست روی سنجاق سرش

مهربونی ای عشق، نازنینی ای عشق

آخرین تیکه ی این جورچینی ای عشق

مهربونی ای عشق، نازنینی ای عشق

آخرین تیکه ی این جورچینی ای عشق