ไม่นานก็ชิน

บอกตัวเองไม่ต้องเสียใจ

กับคนที่มันไม่เคยจะห่วงใย

ว่าเราจะเป็นจะตายไม่เคยสน

เก็บอาการเอาไว้ข้างใน

ไม่ให้ใครรู้ว่าใจมันร้อนรน

เหมือนคนไม่มีวิญญาณ

แม้ว่าความเจ็บช้ำจะกัดกินฉัน

ความเจ็บเหล่านั้นไม่เคยจาง

ฉันต้องอยู่ให้ไหว ต้องเดินต่อไปแม้ไม่มีเธอ

แผลในใจจะลึกเพียงใด

เจ็บแต่ไม่ถึงตาย

อีกไม่นานก็ชิน

น้ำในตาหยุดไหลวันใด

บอกตัวเองให้จำ

อย่าไปรักกับใครถ้าใจของเราไม่เข้มแข็งพอ

บอกตัวเองต้องอยู่ให้ไหว

แม้ต้องเดินคนเดียวตลอดไป

ไม่เป็นไรก็แค่รักตัวเอง

แม้ว่าความเจ็บช้ำจะกัดกินฉัน

ความเจ็บเหล่านั้นไม่เคยจาง

ฉันต้องอยู่ให้ไหว ต้องเดินต่อไปแม้ไม่มีเธอ

แผลในใจจะลึกเพียงใด

เจ็บแต่ไม่ถึงตาย

อีกไม่นานก็ชิน

น้ำในตาหยุดไหลวันใด

บอกตัวเองให้จำ

อย่าไปรักกับใครถ้าใจของเราไม่เข้มแข็งพอ

แม้ว่าความเจ็บช้ำจะกัดกินฉัน

ความเจ็บเหล่านั้นไม่เคยจาง

ฉันต้องอยู่ให้ไหว ต้องเดินต่อไปแม้ไม่มีเธอ

แผลในใจจะลึกเพียงใด

เจ็บแต่ไม่ถึงตาย

อีกไม่นานก็ชิน

น้ำในตาหยุดไหลวันใด

บอกตัวเองให้จำ

อย่าไปรักกับใครถ้าใจของเราไม่เข้มแข็งพอ

แผลในใจจะลึกเพียงใด

เจ็บแต่ไม่ถึงตาย

อีกไม่นานก็ชิน

น้ำในตาหยุดไหลวันใด

บอกตัวเองให้จำ

อย่าไปรักกับใครถ้าใจของเราไม่เข้มแข็งพอ