Büyüdüm

yüksek duvarlar aşıyorum; daha da yükseklerine varmak için.

umarım kalmaz hiç bi hatırada parmak izim.

ki ben sevimli hayaletim; herkesi arkadaşım sanmak işim.

biraz matizim...

yaranı düşman açar,gardaşın kaşır;

şakalar kanla sırnaşır.

bu toprakta can bulan her şey özünde gizemli bir sarmaşık taşır;

bu yüzden herkes büyüdükçe karmaşıklaşır.

ve hepsi yalan söyler aynalarına ''degişmedim'' deyip.

iyi bilir bu şehir delirtmeyi.

ucuz yalanların aptallara keyif verir beyim;

ben modern radyo rahim'lerin teyplerindeyim.

bu rüzgarda kim savrulur bilirim;

sırtını bükerken notre dame'lı bir kamburun kibiri.

(hiphop bi bomba!) ve çekti ilham bunun pimini.

ankara'nın şiiri meşhur,istanbul'un tribi.

büyüdüm,büyüdükçe yalnız kaldı bak bu ellerim.

büyüdüm,büyüdükçe yalnız kaldı bak bu gözlerim.

büyüdüm,büyümeseydim yürümeseydim daha.

büyüdüm,göçtüm körleşti bu gözlerim.

yalnızca yuvarlaklar karaladıgım bi sınav kadarım;

çürümüş bu sistemle paralelken travmalarım.

ganimeti yalnızca kral kazanır,benimse tek servetim;

beyaz yakalı mavi önlügüm ve mental prangalarım.

sorgula! bakarsa baksın aptal adam kusura.

sen yolunu bul çocuk elinde patlamadan pusula.

kaç beden tabutu gördü burda rastlamadan huzura.

anneler siyahlar giyerken akbabalar pusuda.

bizi uyutan tüm yalanlar görkemli ve parlak;

paçalarından sürüklerken öfken dibe.

seni yalnızca sen ayakta tutabilirsin çocuk dön kendine!

ışık yokken terkediyor gölgen bile.

her şey degişir ve hiç bişey degişmez;

bu gerçekle barıştım...

büyüdüm,büyüdükçe yalnız kaldı bak bu ellerim.

büyüdüm,büyüdükçe yalnız kaldı bak bu gözlerim.

büyüdüm,büyümeseydim yürümeseydim daha.

büyüdüm,göçtüm körleşti bu gözlerim.