Bilmece

Bu ne acayip bilmece!

Ne gündüz biter, ne gece.

Kime söyleriz derdimizi;

Ne hekim anlar, ne hoca.

Kimi işinde gücünde,

Kiminin donu yok kıçında.

Ağız var, burun var, kulak var;

Ama hepsi başka biçimde..

Kimi peygambere inanır;

Kimi saat köstek donanır;

Kimi katip olur, yazı yazar;

Kimi sokaklarda dilenir.

Kimi kılıç takar böğrüne;

Kimi uyar dünya seyrine:

Karı hesabına geceleri,

Gündüzleri baba hayrına.

Bu düzen böyle mi gidecek ?

Pireler filleri yutacak;

Yedi nüfuslu haneye

Üç buçuk tayın yetecek?

Karışık bir iş vesselâm.

Deli dolu yazar kalem.

Yazdığı da ne ? Bir sürü

İpe sapa gelmez kelâm...