kıvılcım

(Ta-Ta-Ta-Tanerman)

Ben eski ben değilim, içimdeki sana bakıp

Ruhumu ver geri en yakındaki bana

Kendimi terk ederek basıyorum para

Gözlerindeki serseri dönüşüyo' adama

Siktir eder gibi bakıyorum bu ara

Yüzümde beliren gülücük aynaya derken

"Bi' kıvılcım yeter doğmaya küllerinden"

İçim alev alev yanıyor

Dışı zindan olsa da

Her şey alev alev yanıyor

Boş ver, alev alev yansın

Yüreğimden akıyor takılınca oltaya

Herkes üzerinden atıyor

Yine alev alev yansın diye dünya

İçim diyo' "Sadede gel"

Çünkü bayağıdır akıtmadı ruhum kalemlerimin ucuna ter

Bi' an bile inanmadım belki bundan etkilemiyo' demesi kaderin

Yolun sonuna gel

İki ayaklı keçi gibi inadım ve dönemem

Bedenim bu ateşin içinde kurusa, ben

Mesihmişim gibi bekleme beni

Çünkü ne ben İsa'yım ne de burası Jerusalem

Yanıyoruz alev alev

Meşalemin ateşiyle tutuşur zihinlerinde bahaneler

Vuruyorum kale, kale

Duydum ki Nietzsche "Tanrı öldü" diyormuş benim için, daha neler?

Dirilişim kahır eder

Sinsice gülerim cesedimin yüzüne çıkıp şu kabareden

İnsanmışım gibi düşünme beni

Çünkü yaratıldığım yer alev alev

Yanıyor bu sabah her hücrem

Alev alev yanıyor

Bi' kıvılcım yeter doğmaya küllerinden

İçim alev alev yanıyor

Dışı zindan olsa da

Her şey alev alev yanıyor

Boş ver, alev alev yansın

Yüreğimden akıyor takılınca oltaya

Herkes üzerinden atıyor

Yine alev alev yansın

İçim alev alev yanıyor

Dışı zindan olsa da

Her şey alev alev yanıyor

Boş ver, alev alev yansın

Yüreğimden akıyor takılınca oltaya

Herkes üzerinden atıyor

Yine alev alev yansın diye dünya