Bernskan

Ó, manstu enn árin er indæl gleði bjó

í okkar ungu hjörtum og aldrei burtu fló

er vetrar byljir buldu

við byggðum hús úr snjó

Ó, manstu er við öll okkar þorpi frá skutumst út á skauta

hve skemmtilegt var þá tjörnin undir ísi

eins og spegilgljá

Ó, manstu kyrrlát kvöld er komið sumar var

og allir léku yfir

og engum leiddist þar nú geymast mér í minni myndir bernskunar

Ó, manstu allt sem að ungan kætti hug

er ímyndunaraflið ákaft þreytti flug þeim ævintýraheimi ég aldrei gleymi

Ó, manstu enn árin er indæl gleði bjó

í okkar ungu hjörtum og aldrei burtu fló

nú geymast mér í minni myndir bernskunar