Sözler Şerefsiz Oldu

Gitgide trajedi olmuş rotası

Bu koskoca bi' şehir, dolmuş kotası

Ve solmuş renkler, içinde çiçekler

Bi' gün de olsa mutlu kelebekler

Yüce Rabb'im ne güzel de yaratmış

Bütün acısını kozasında bırakmış

Küçükken hepsini kıskanırdım

Ne değişti söyleyeyim, hiçbi' şey

Korkularını ufak ufak atıyorsun

Umutlarınla tek başına kalınca

Herkesi yavaş, yavaş tanıyorsun

Pastadaki mum sayısı çoğalınca

Sözler hep aynı, yüzler değişiyor

Yarını düşün, ben o yoldan çıktım

İnsan neden hep aynı şeyi deniyor?

Konuşma, sus! Bu oyundan bıktım

Bak, biri kollarımda uyuyup "Gitmem" diyordu, gitti

Biri "Can verip de ölsem bitmez" diyordu, bitti

Yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz oldu

Bu yolun sonu yok, ne olur söz verme sen de aşkım

Biri kollarımda uyuyup "Gitmem" diyordu, gitti

Biri "Can verip de ölsem bitmez" diyordu, bitti

Yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz oldu

Bu yolun sonu yok, ne olur söz verme sen de aşkım

İnadı bırak, sonucunu bilmelisin

Kısa cümlemin nefesleri dardır

Kalbimi kırma, zoru denemelisin

Her kilidin bir anahtarı vardır

Durgun, yorgun daha yolun yarısı

Geride kalan bi'kaç duvar yazısı

Umutsuz olmaz unutsa hayatta

Her şeye rağmen bu ölü ayakta

Boş vermek gerekiyor ya bazen

Gereksizce rap gündemindeyim

Yıllar geçsin içimdeki mahzen

Dibine çeken acıların demindeyim

Sözler ekledim, bekledim çok

Kimse gelmedi ve ben hep oradaydım

"Sensiz tek bir hayalim yok"

Diyenlerin hayali hiç olmadı saydım

Bak, biri kollarımda uyuyup "Gitmem" diyordu, gitti

Biri "Can verip de ölsem bitmez" diyordu, bitti

Yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz oldu

Bu yolun sonu yok, ne olur söz verme sen de aşkım

Biri kollarımda uyuyup "Gitmem" diyordu, gitti

Biri "Can verip de ölsem bitmez" diyordu, bitti

Yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz oldu

Bu yolun sonu yok, ne olur söz verme sen de aşkım