Kalimera

Όταν σωπαίνει ο άνθρωπος Πέφτει μες στο πηγάδι Που οι τοίχοι του γυαλίζουνε Και φέγγουν στο σκοτάδι Eκεί που βλέπει τα θολά Και στα βαριά ακουμπάει Κάνει το έργο μια στροφή Κι ο νους του ξεκολλάει Mοιάζουν στη θέση τους σωστά Κι ωραία βολεμένα Τα κλάματα και οι χαρές Τα θέατρα κι οι αγορές Του κόσμου τα μυστήρια Και τα βασανιστήρια Mοιάζεις κι εσύ σαν καλημέρα Που χθες με κέρναγες φωτιά Σήμερα διώχνεις τη φοβέρα Και βλέπω μια μικρή Θεά Kάνω το αχ να ξεχαστώ Μ' αυτό το έρμο αφεντικό Το άγρυπνο μυαλό μου Στα δύσκολα με σέρνει Με πάει και με φέρνει Mοιάζεις κι εσύ σαν καλημέρα Μοιάζεις κι εσύ σαν καλημέρα