ถูกที่ ผิดเวลา

ดีเพียงใด ที่ได้ยืนข้างเธอ

ได้พูดได้คุย ได้พบได้เจอ ได้ใกล้ชิดกัน

ดีเกินพอ กับคนอย่างฉัน

ความรักในใจคงไม่พูดมัน ไม่ให้สร้างปัญหา

ใจเธอมีเจ้าของ คงต้องโทษที่พรหมลิขิต

ให้ฉันมีสิทธิ์ แค่รักเธอผิดเวลา (โอฮู้)

ได้แค่เพื่อนก็ดีเท่าไหร่

แม้จะได้แค่เพียงใกล้กัน

ใครคนนั้นคงไม่ว่า

ช่วยไม่ได้เธอรักเขาก่อน

ฉันต้องซ่อนอาการมากมาย

ไม่ให้เธอรับรู้ได้ จากสายตา

ใครเป็นใคร เข้าใจและรู้ตัว

ถ้าเขายังอยู่ เธอไม่ต้องกลัว จะไม่วุ่นวาย

ได้มองเธอ ยังเจอกันได้ เท่านั้นก็พอ

ไม่ขออะไร ไม่ต้องให้กลับมา

แค่นี้ก็เหมาะสม คงต้องโทษที่พรหมลิขิต

ให้ฉันมีสิทธิ์ แค่รักเธอผิดเวลา (โอฮู้)

ได้แค่เพื่อนก็ดีเท่าไหร่

แม้จะได้แค่เพียงใกล้กัน

ใครคนนั้นคงไม่ว่า

ช่วยไม่ได้เธอรักเขาก่อน

ฉันต้องซ่อนอาการมากมาย

ไม่ให้เธอรับรู้ได้ จากสายตา

ได้แค่เพื่อนก็ดีเท่าไหร่

แม้จะได้แค่เพียงใกล้กัน

ใครคนนั้นคงไม่ว่า

ช่วยไม่ได้เธอรักเขาก่อน

ฉันต้องซ่อนอาการมากมาย

ไม่ให้เธอรับรู้ได้

ดีเท่าไหร่ที่ได้พบเธอ (ยังมีเธออยู่ในใจ)

ยังมีเธอให้ความสำคัญ (ไม่ว่าเธอจะมีใคร)

แค่เพื่อนกันก็ไม่ว่า (ฉันรอได้)

ไม่มีทางที่จะรักกัน (อาจจะถูกที่มีเธอ)

ไม่มีวันจะแทนที่ใคร (ที่มันผิดก็เวลา)

เก็บอาการไว้ไม่ให้มีน้ำตา