Fueu y solombres

Viaxamos ente solombres a un mundiu desconocíu. Abandonamos daquelles coses que sólo facíen ruíu y nun mos dexaben escuchar. Perdimos el mieu a caminar. Seducíos por lleendes que falaben d'alcontrar un cielu onde brillar rompimos les coordenaes de los mapes p'algamar la nuesa llibertá. Si'l fueu nun s'apaga el viaxe nunca va acabar. Volver a entamar, nun deprenderás a rindirte persiguiendo nel mundiu'l llugar onde pueas ser, onde pueas ver una salida que t'amose otra oportunidá de vivir sin correr, de contar hasta diez cuando l'agua tope'l techu y t'entame afogar. Agora ves que tas dispuestu a españar y qu'avances cola fuercia d'un gran furacán.