Pod Twoim Oknem

Pod Twoim oknem co nocy stoję – przybłęda z dzielnic sytych "bourgeois". Dokoła szumi swym niepokojem Twoja dzielnica, dzielnica zła. Pod Twoim oknem blade rumianki – gwiazdki strącone w lamentach ros, a w Twoim oknie – na tle firanki – widzę Twój profil i mój zły los. Pod Twoim oknem krążą oprychy – pod Twoim oknem pijacy klną. Więc Ty nie słyszysz canzony cichej, co jest szkatułką z miłością mą. Pod Twoim oknem – gościa pod pachę prowadzi dziwka na zmięty koc, nad Twoim oknem – księżyca majcher, którym mi grozi przedmiejska noc. Na Twoim oknie cień Twój lirycznie z drugim spleciony w miłosny fresk, a ja tu stoję, a ja nie krzyczę i tylko za mnie gdzieś wyje pies. Pod Twoim oknem nożem dostanę i wcale serca nie będę krył. A potem potknie się o mnie ranek i facet, który u Ciebie był.