Ariyayi

روزی روزگاری تلخی سایه‌ی بهاری

اخم و تخم و بارانی جریغه‌ترگ آسمانی

پیله‌ی دمِ صبحگاهی غروبِ غرقِ رسوایی

بردم تا دمِ پرتگاهِ عزرائیلِ رهایی

طالعِ مهی بد نوشت سرنوشت پُر خط نوشت

خط و خط‌خط کوبم کرد سایه‌ی غم دِلکوبم کرد

گلِ سرد بی‌روحم کرد آواره‌ی شو روژم کرد

حتی دنیای پری شیطان و دیو پوشم کرد

بازیگرِ دردم شادی بَر بادم

گشت مرد و پَیم‌وتن یه یارو لاته

ای دل تک و تنها بی‌کس‌ترین شویل شب

فارغ و دین امام یا امام ظلمم تمام

پیاده‌رو خییوانیل ناوپارکیل بیابانیل

گر رفیق یا نارفیق تزریقی یا نانجیب

تازه بی‌گیان برا تاوان دادی مخبر برا

شاه‌رگم دام پا رفیقی مه‌رام رفیقیل بدی

تاریکی دادیه دستم اژدهای بی‌آتش‌م

پادشاهی بی‌معرای خوم تو گردی تاج و تختم

تنها و بی‌کس صد بار و ناو دلم مردم

مغزم باتلاقِ مُردس عرای چه مردم

بیا منه ببین حال و هوام غمه

کابوس من شدی لیلا چه سخت‌مه

نذار طناب دار بیفته گردنم

هم ببینی ظلمم بری تو قبرمه

رد داده‌ای مغزم غش کرده غم ازم

رنگین‌کمانِ من دریای غم شدم

حیرانِ من تویی طوفانِ غم تویی

تسکینِ دردامی مورفینِ رگ‌هامی

تو روشناییم ولی تاریکی مطلقم

زوری ندارم چون که پای بنده غم کنه

بیا منه ببر ببر به رؤیاهات

قاتل من شدی من تو توهمام

آسمانم زمین شده گلِ سرخِ دلم

پای‌بندتم سرسختِ آریایی خودم

آریاییِ خودم