Hüsran Hepsi

Divane gönlüm yorgun düşmüş Yanmışım, insanlar sessiz Hüsran, hepsi Biçare herkes yorgun, güçsüz Tarumar, isyanlar sessiz Hüsran, hepsi Bu cihana yazılmış kaçıncı mektup, kaçıncı itiraf yazısı? Birazı kılavuz gibi, ölüme iştirak gerisi Nasırlı gönlün ihtiyar yenisi Dilimizde natamam, ucuz bir şiirin albenisi Yanaşmış kıyıya düşman itilaf gemisi Çaresiz izlemişiz simsiyah denizi Kalmamış sevgimizin hiçbir kalpte izi Yaşamak zormuş ama "İyi ki var" demişiz Ölmüş içimizde bin ilham perisi Sırtımızda pis bir hançer izi Sanki biz kurak çöllerde kavrulurken Tanrı susamış kana ve içmiş Akdeniz'i Çok zormuş dostum yaşamak Bu yüzden, kınamamak gerekmiş hiçbir vazgeçişi Baksana meğer dünya öldürmüş onca insanı Biz anlamamışız, adına "İntihar" demişiz Kimimiz ihtişam, kimimiz ihtiras, kimimiz iktidar delisi Oysa yalnızca doğmak ve ölmek gerçekmiş Küçük bir ihtimal gerisi Of, bu karanlığın içindе yapayalnız kalmışım Divane gönlüm yorgun düşmüş Yanmışım, insanlar sessiz Hüsran, hepsi Biçarе herkes yorgun, güçsüz Tarumar, isyanlar sessiz Hüsran, hepsi Şimdi geziyorum şehri, meydanları Martıların bile yok eski heyecanları Umut dip köşelerinde eski tezgahların, sessiz esnafların Çamurdan simsiyah olmuş rengi meydanların Gönlü zengin memleketin evsiz evlatları Küsmüş mahallelerine, sevmiş ekranları Tabii, gerçek hep karanlık olduğundan Tatlı gelmiş sanal dünyanın ışıklı, renkli reklamları Öyle pis ve çarpık ki bu devrin kavramları Normalleştirmişler kötülüğü, bencil davranmayı O kadar aşağılık olmuş ki ademoğlu Artık insanlardan daha çok seviyorum evcil hayvanları Özlüyorum eski bayramları Kulaklarımda mânâsızlığın keskin naraları Yeni günler, yeni çıkan şarkılar gibi aynı Kulağa hoş geliyorlar ama eksik anlamları Divane gönlüm yorgun düşmüş Yanmışım, insanlar sessiz Hüsran, hepsi Biçare herkes yorgun, güçsüz Tarumar, isyanlar sessiz Hüsran, hepsi Gönlü zengin memleketin evsiz evlatları Gönlü zengin memleketin evsiz evlatları Gönlü zengin memleketin evsiz evlatları Gönlü zengin memleketin evsiz evlatları