Głośniej (feat. Igor Herbut)

Zbyt wiele ludzkich głów, nie ma gdzie schować się

Za dużo krwi wsiąka w bruk, powinna w żyłach biec

Zbyt ciepłe wody rzek, żeby się dało żyć

Zbyt wiele w morzach wód, żeby nie topić wysp

Zbyt czyste mamy ręce siedząc na samej górze

Za mało myśli w nas, żeby nie patrzeć z góry

Chcę wyrzucić z siebie to, co trzymam już od lat

Niech zapory pękną od uderzenia fal

Mam już dosyć stania i opadania rąk

Znów próbuję krzyczeć, lecz w gardle staje głos

Masz tyle niepewności, gdy jesteś całkiem sam

Zbyt wiele możliwości, by cieszyć się z tego, co masz

Masz tak małe dłonie, że nie naprawisz zmian

Lecz tak ogromne usta, że możesz pożreć świat

Tysiące dobrych chęci i morze złotych rad

Choć siedzą w mojej głowie, zam nie posklejam nas

Chcę wyrzucić z siebie to, co trzymam już od lat

Niech zapory pękną od uderzenia fal

Mam już dosyć stania i opadania rąk

Znów próbuję krzyczeć, lecz w gardle staje głos

Chcę wyrzucić z siebie to, co trzymam już od lat

Niech zapory pękną od uderzenia fal

Mam już dosyć stania i opadania rąk

Znów próbuję krzyczeć

Kolejny raz się czuję jak w tym najgorszym śnie

Że się nie mogę ruszyć, chociaż tak bardzo chcę

Razem z setkami ludzi rzucam o ścianę groch

I będę rzucał mocniej, nie chcę uciekać stąd

Chcę wyrzucić z siebie to, co trzymam już od lat

Niech zapory pękną od uderzenia fal

Mam już dosyć stania i opadania rąk

Znów próbuję krzyczeć, lecz w gardle staje głos

Chcę wyrzucić z siebie to, co trzymam już od lat

Niech zapory pękną od uderzenia fal

Mam już dosyć stania i opadania rąk

Znów próbuję krzyczeć, lecz w gardle staje głos

Chcę wyrzucić z siebie to, co trzymam już od lat

Niech zapory pękną od uderzenia fal

Mam już dosyć stania i opadania rąk

Znów próbuję krzyczeć, lecz w gardle staje głos

Chcę wyrzucić z siebie to, co trzymam już od lat

Niech zapory pękną od uderzenia fal

Mam już dosyć stania i opadania rąk

Znów próbuję krzyczeć, lecz w gardle staje głos